Pupil - czyli co nam daje więź ze zwierzęciem?

Dziś obiecany już jakiś czas temu tekst o zwierzakach… 

„Tam dom twój, gdzie kot twój”

(informuje napis wytłoczony na magnesie, który wisi na lodówce u moich rodziców)

   Jedni lubią mieć ład i porządek w domu, inni – wolą mieć dobre relacje, a jeszcze inni potrafią to wszystko połączyć: mieć piękne (wysprzątane i pachnące!) mieszkanie i wspaniałą kochającą się rodzinę. 

Rys. Lucy

   Są ludzie, dla których „dzień bez mopa” jest dniem straconym. Kompulsywnie ścierają kurz z półek – półek, których nikt nigdy nie zobaczy, bo gość to intruz, który mógłby zaburzyć domowy ekosystem, naruszyć wypielęgnowaną sterylność. Znam takich ludzi. Tacy ludzie nie mają zbyt wielu przyjaciół. Przyjaźń wymaga wzajemnej troski, czasami „trzeba” się spotkać – a już nie daj Boże – zaprosić do siebie! A to wiąże się z plamami na obrusie, okruszkami na podłodze, brudnymi butami w przedpokoju! Ałć! I gdzie w tym wszystkim zwierzak? A fuj! 

 

Rys. Lucy

   A ja kocham zwierzęta. Wychowałam się w domu, w którym zawsze był kot. W dzieciństwie miałam też chomika o imieniu Wacusia. Miał być Wacuś. Niestety, okazało się, że Wacuś jest w ciąży z bratem - chomikiem, którego imienia nie pamiętam. Po odkryciu tego niecnego występku, moja siostra zaniosła go do szkolnego zoo, którym opiekowało się koło biologiczne. Wacusia została z nami, a jej dzieci rozdałyśmy kolegom i koleżankom. Gdy umarła (była członkiem rodziny, więc umarła, a nie zdechła), w pamiętniku złożyłam obietnicę, że spotkamy się kiedyś w niebie… 

  

Zdjęcie i rysunek z dzieciństwa :-)

   Gdy pisałam pracę magisterską poświęconą poezji Floriana Śmieji (odmiana nazwiska na życzenie poety), piłam hektolitry kawy i siedziałam zamknięta w pokoju przez całe wakacje, obiecałam sobie, że gdy będziemy z mężem „na swoim” sprawimy sobie kota – o imieniu Florian! I tak przez ponad dwa lata nosiłam w sercu wyobrażenie Florka. Pod koniec maja pojechaliśmy po niego. Nareszcie. W końcu jest z nami! I bardzo go kochamy. Nawet mój mąż, który właściwie nie chciał kota, przyznał, że zwierzak w domu pozwala rozładować złe emocje. Gdy jest ci źle, coś pójdzie nie tak, przytulasz się do puchatego futerka – i już jest ci lepiej. Wracasz do domu zła/ zły czy poirytowana/ poirytowany – a w progu wita cię niewinna mordka twojego pupila – nie masz innego wyjścia: musisz się uśmiechnąć! Krystyna Janda ładnie kiedyś napisała, że dla jej psa nie jest ważne to, czy jest aktorką. Pies nie ogląda jej na scenie, a może nawet byłby bardzo zdziwiony widząc ją w takiej sytuacji? Zwierzę odbiera nas w najczystszej postaci, nie filtruje swoich odczuć przez pryzmat zajmowanego przez nas stanowiska, wykonywanego zawodu, osiągnięć, które mamy na koncie. Dla pupila jesteśmy po prostu sobą: Kaziem, Stasiem, Adasiem, Krysią, Basią, Kasią… 

 Rys. Lucy

   Przyjaźń, która łączy mnie z moim kotem jest dla mnie ważniejsza niż kłaki, które po sobie zostawia. Dbam o dom, ale moje mieszkanie to nie muzeum. Lubię też zapraszać znajomych i ich gościć, możliwość ugotowania dla nich czegoś dobrego sprawia mi wiele radości. 

 Rys. Lucy

   A Wy, macie zwierzaki? Są dla Was ważne? Co Wam daje więź z pupilem? 

Martyna

Kilka zdjęć z sesji zdjęciowej z Florkiem :-) 

I zdjęcia Tofika, który mieszka z Lucy, jak mogłam o nim zapomnieć?! ;)