"Jesteś dobra, mądra i ważna"

„You is kind, you is smart, you is important” – mówiła Aibileen, czarnoskóra służąca wychowująca małą białą dziewczynkę, w filmie “Służące” (ang. tytuł „The help”). Jako jedyna w świecie dziecka wpajała mu poczucie własnej wartości, powtarzając charakterystyczną kwestię: „Jesteś dobra, jesteś mądra, jesteś ważna.”

Ostatnio pisałam o nadawaniu ważności chwilom poprzez ubiór. Dzisiaj chciałabym podkreślić jak ważne jest również wyrażanie uznania naszym najbliższym i osobom, które nas otaczają – poprzez dobre słowo. 

Poczucie własnej wartości najczęściej jest wypadkową działania różnych sił i czynników, z których lwią rolę odgrywa wychowanie – to, w jaki sposób traktowali nas nasi rodzice, dziadkowie, opiekunowie i w jaki sposób się do nas zwracali. Oni jako pierwsi w naszym życiu uczą nas (a przynajmniej powinni) szacunku do nas samych. Niestety, w tym wypadku silniejsze okazuje się to, co wypowiedziane, a nie to, co pomyślane. Oznacza to, że słowo – pochwała (bo o tym chcę pisać) ma moc tylko wtedy, gdy podzielimy się nim z drugą osobą. Nie wystarczy pomyśleć: „Ale moja córka jest wspaniałą osobą, jest taka zdolna, świetnie radzi sobie w szkole, w pracy, jestem z niej dumna.” Dobrze by było, gdybyśmy potrafili MÓWIĆ sobie ważne rzeczy – na co dzień, tak jak to robiła Aibileen we wspomnianym filmie. Za dużo narzekamy, a za mało chwalimy… A tak na marginesie, odtwórczyni roli Aibileen - Viola Davis została za nią nominowana do Złotego Globu i Oscara - warto zobaczyć!

W Walentynki dostałam paczkę od… babci! Babcia mieszka na drugim końcu Polski. Czekoladki aż krzyczały etykietkami „Kocham Cię!” – tyle miłości ma w sobie moja babcia, a te pokłady nigdy się nie kończą… Zawsze słyszę od niej jaka jestem dla niej (i dla dziadka też :-) ) ważna, jak bardzo mnie kocha, jak bardzo brakuje jej mojego towarzystwa. „Jesteś moją gwiazdeczką!” – powtarza. W szarej polskiej rzeczywistości taka postawa jest raczej rzadkością. Na naszym weselu babcia bawiła się do białego rana, wyciągała na parkiet nawet naszych znajomych - słowami „To nie stypa! Bawimy się!” Potrafiła cieszyć się razem z nami, i to podwójnie: za siebie i za dziadka, który z powodu ciężkiej choroby nie mógł przybyć na ceremonię zaślubin. Razem z moją mamą i siostrą śmiejemy się, że babcia przybyła na Ziemię z kosmosu! :-)

 

Jaki z tego wniosek? Celebrujmy życie poprzez ładny i schludny ubiór, oddając w ten sposób szacunek naszym najbliższym, ale nie zapominajmy przy tym o uwydatnianiu ich zalet – na głos!!! 

Martyna

Poniżej kilka zdjęć z "sesji plenerowych" z babcią: 

Babcia to prawdziwa elegantka! Uwielbia chodzić po sklepach, z których wychodzi obładowana torbami, wypchanymi po brzeg ubraniami. Z łezką w oku wspomina Warszawę, w której mieszkała aż do emerytury, ulicę Chmielną i ulubiony sklep z butami, gdzie drogie włoskie modele można było kupić troszkę taniej... Obecnie ubiera się na "wygrzebkach" - zawsze znajdzie jakąś perełkę dla mnie, mojej mamy i reszty familii! :-)